Voor alles een eerste (en enige?) keer …

Woensdag 7 november, Wetteren.
Opnieuw een nieuwe sporthal, deftige parket, felle lichten en schermen die maar halverwege konden zakken. Al bij al een schone zaal.
Tegenstanders: Wetteren 2H. Na enige conversatie met lokale connecties bleek dat deze ploeg al 2 jaar achter elkaar 2e strandde in de reeks, met minimaal verschil van de winnende ploeg. Ondergetekende begon de avond met de woorden: we zullen ze ook dit jaar moeten teleurstellen … Maar praten is allemaal makkelijk en wel. De vier C2’s bleken een stevige ploeg te vormen.
VOl vertrouwen begonnen we aan de dubbels, waarbij Filip en ikzelf de eerste voor onze rekening namen. De eerste set werd zonder al te veel moeite gewonnen, maar in de tweede set veranderden de tegenstanders van tacktiek: speel alles op den D. Dus Filip kreeg waar voor zijn geld en kon ondanks een regen van pluimen en een achterstand, toch het hoofd koel houden. Achtervolgen tot 19-17, allemaal goed en wel, maar dan het toch effe serieus houden: winst met 14-21 en 19-21.
Ernaast was dubbel 4 eerst van start gegaan met Wouter en Joeri. Ze kregen het meteen warm en stonden onder veel druk, maar konden toch goed meespelen. Helaas geen set te behalen voor onze mannen, verlies in 2 sets: 21-14 21-16.
Dubbel 3 gaf spijtig genoeg een gelijkaardig beeld, in de eerste set draaiden Wouter en Joeri nog goed mee tot 21-15, maar de tegenstanders hadden de speelstijl door en pakten de 2e set relatief vlot.
Ondertussen waren Jeroen en Yves met opnieuw een groot gevoel voor drama hun match aan het afwerken. De eerste set was binnengehaald met 16-21, maar de 2e was dan weer afgegeven met 21-13. De derde set was de eerste thriller van de avond. Punt aan punt werd er aangeklampt, fouten wisselden van beurt, beide partijen zaten elkaar dicht op de huid. Maar helaas konden de jongens van Wetteren hun slag thuis halen: 21-18. Stand na de dubbel 3-1. Geen goed vooruitzicht, maar alles was nog mogelijk.
In de enkels werden er twee matchen vlot gewonnen: Jeroen en ikzelf waren in staat om in 2 sets de overwinning te halen. Stand 3-3, de hoop groeide.
De andere 2 matchen waren daarentegen echte nagelbijters. De slechte yonex pluimen hadden er een handje van om na een paar slagen zeer snel te vliegen en snel kapot te gaan. Dit speelde langs beide kanten veel parten en leidde tot onnoemelijke frustraties. Zowel Yves als Filip kregen een stevige driesetter op hun bord. Yves won de eerste spannende set met 21-23, maar kreeg last van de pluimen en frustratie in de 2e set: 21-11 verlies. De derde set was oog om oog en tand om tand, elk punt werd beantwoord met een wederpunt. Het spel was eerder uitgedraaid op veilig spelen en de pluim zo goed mogelijk binnen de lijn te houden, waardoor beide spelers hun speelstijl moesten aanpassen. Dit ging Yves iets minder af en verloor zeer nipt met 21-19.
Filip stond dus volledig in de spotlight en had de eerste set verloren met 21-16, maar daar ging hij het niet bij laten. De 2e set ging gelijk op tot een 20-22 winst. De derde set was hetzelfde verhaal als bij Yves, het ging niet meer om wie het beste spel had, maar wie de minste fouten met slechte pluimen kon maken. Helaas voor ons waren de jongens van Wetteren deze shuttles al meer gewoon. Filip verloor ook zijn 3e set.
Het eerste verlies van 2H met 5-3 tegen een zekere top-3 ploeg, mogelijk de sterkste tegenstanders in de reeks. Zeker niet slecht gespeeld mannen.
Wat hebben we geleerd? Kalm blijven als er met slechte shuttles moet gespeeld worden, is essentieel.
Wat gaan we eraan doen? Deze jongens in de terugronde een pak rammel geven, met betere shuttles.

Met vooruitziende groet,

uw Ploegkapitein, Vince.